Samen met collega parlementsleden Véronique Jamoulle (PS), Farida Tahar (Ecolo), Youssef Handici (PTB) en Soetkin Hoessen (Groen) bracht ik een bezoek aan de hongerstakers in de Begijnhofkerk. De hongerstaking is het laatste middel dat deze mensen zonder papieren inzetten. We mogen niet wegkijken. We moeten deze mensen serieus nemen. Want hun eisen zijn terecht. 

Gewoon terecht 

Dit vragen zij: 
– dat duidelijke en objectieve criteria de voorwaarden voor regularisatie bepalen 
– dat regularisatie automatisch plaatsvindt wanneer aan de criteria is voldaan
– dat een onafhankelijke commissie het proces controleert

De ene keer ja, de andere keer nee

De huidige procedures werken niet. De regels zijn compleet onduidelijk. Bij gelijkaardige dossiers krijgen aanvragen tot regularisatie de ene keer positief en de andere negatief gevolg. Op basis van welke criteria? Er is te weinig personeel om de dossiers te behandelen. Aanvragers moeten soms 3 à 4 jaar wachten op een antwoord. Staatssecretaris Mahdi moet ingrijpen.

Gezond verstand

Mensen zonder wettig verblijf zijn geen luieriken of profiteurs die op onze kosten willen komen leven. Integendeel. Ze werken hard. Alleen hebben ze nauwelijks rechten. Vaak worden ze  uitgebuit. Als een werkgever hen officieel willen aanwerven, is dat niet eens mogelijk. Ze leven doorgaans in mensonterende omstandigheden. 
De vragen van de hongerstakers zijn niet onredelijk. Ze getuigen net van gezond verstand. Deze mensen verblijven vaak al jaren bij ons. Hun kinderen zitten bij ons op op school. Hun hongerstaking is geen chantage.