Al jaren heeft ongeveer een derde van de Brusselaars een inkomen onder de armoederisicodrempel. De stijgende energieprijzen brengen veel Brusselaars in financiële moeilijkheden.

Eten of verwarming? Dat zou geen dilemma mogen zijn, maar dat is het vandaag helaas wel.

De Brusselse lonen behoren tot de hoogste van het land. Toch merk je dat niet meteen in Brussel. De welvaart die in Brussel geproduceerd wordt, komt onvoldoende terecht bij de Brusselaars zelf. 

Veel Brusselaars hebben het moeilijk de eindjes aan elkaar te knopen. Kiezen tussen eten of verwarming zou helemaal geen dilemma mogen zijn. Dat is het vandaag helaas wel. 

De coronapandemie heeft evenmin geholpen. Veel mensen verloren hun job tijdens de crisis of moesten (tijdelijk) terugvallen op een lager inkomen.

Niet alleen een geldprobleem

Vlaanderen en Wallonië hebben een armoedeplan op lange termijn. Brussel nog niet. We zijn halfweg de legislatuur. Het is hoog tijd. 

Op meerdere vlakken hebben Brusselaars het moeilijk. Want armoede is niet alleen een geldprobleem. Het gaat over een gebrek aan kansen; beperkte toegang tot onderwijs en overheidsinstellingen; geen betaalbare woning of een goede job kunnen vinden. 

Dat zijn problemen die een langetermijnvisie vergen, als een rode draad door verschillende beleidsdomeinen. Tijdelijke plannen helpen alleen voor de eerste urgente noden. Ze zijn een pleister op de wond, geen structurele oplossing. 

Vlaanderen en Wallonië zijn al enkele jaren geleden aan de slag gegaan met een armoedeplan op lange termijn. Brussel heeft er nog geen. Nu we halverwege de legislatuur zijn, wordt het hoog tijd. 

Waarom hinkt Brussels achterop? Waar blijft dat plan? Daarover hadden we het vandaag in de Commissie Gezondheid en Bijstand aan Personen, n.a.v. de interpellatie van mijn collega Delphine Chabbert.

Tegen wanneer een structureel plan?

Collegelid Maron wijst naar de coronacrisis als de grote schuldige. Gelukkig zal het College – al is het met meer dan een jaar vertraging – begin maart 2022 het Geïntegreerd Welzijns- en Gezondheidsplan (GWGP) voorstellen. Het plan kwam tot stand in nauwe samenwerking met de welzijns- en gezondheidssector. Dat is alvast goed nieuws.

Maar daarmee is er nog geen armoedeplan voor Brussel. 

Dat wordt later toegevoegd aan het GWGP. Kortom: plannen in plannen, in plannen… Ingewikkelde structuren en we weten nog niet waar we zullen uitkomen.

Ik wacht in spanning af en zal het plan begin maart met een kritische blik te lezen. Want een efficiënte en structurele aanpak van de armoede in ons Gewest is hoogdringend.