De tentjes aan het Klein Kasteeltje zijn opgeruimd. Maar niet alle asielzoekers hebben ergens onderdak gevonden. 

Dat stelde ik vast met eigen ogen in de AlbertII-laan, samen met enkele parlementsleden uit het federaal parlement en het Vlaams parlement.

De ongeveer 70 bewoners van het kraakpand zijn geregistreerd bij Fedasil. Maar opvang van Fedasil – waar ze nochtans recht op hebben – kregen ze niet.

Ik kan niet anders dan besluiten: België pakt dit vraagstuk slecht aan. 

Dit is wat iemand me vandaag zei: “Fedasil heeft mijn vingerafdruk. Maar voor de rest weet ik niet wat er gebeurt. Had ik geweten dat ik 4 maanden op straat zou moeten verblijven, dan was ik doorgereisd naar een ander land. En dat kan nu niet meer.”

Tenten

Zonder alternatief gaan mensen zelf op zoek naar een plek om te verblijven. Zelfs al is het er gevaarlijk of primitief. 

Denk maar aan de tentjes aan het Klein Kasteeltje.

Dat merkte ook de HUB humanitaire aan Tour en Taxis, waar je een maaltijd of juridische bijstand kunt krijgen en kunt douchen. Daar is een grote instroom van asielzoekers: 70% van het totaal.

Terwijl de HUB eigenlijk opgericht is voor thuislozen.

Toen de tentjes werden verwijderd, bleek snel dat er voor een 40-tal personen geen opvang was. Aanvankelijk gingen de asielzoekers naar het leegstaand gebouw van Allee du Kaai. Maar al snel verjaagde de politie hen ook uit het pand.

Daarop weken ze uit en kraakten het gebouw in de AlbertII-laan. Intussen wordt ook dat gebouw streng bewaakt door de politie. De bewoners zitten er nu opgesloten. 

De oplossing van het Gewest botst op limieten 

Het Brussels Gewest heeft 70 plaatsen voor asielzoekers vrijgemaakt in de noodopvang. Personen kunnen er maar 28 dagen blijven. Die termijn houdt veel mensen tegen naar de noodopvang te gaan.

Er is weinig zekerheid. Dat blijkt uit de feiten.

Midden februari werd het kraakpand in de Paleizenstraat ontruimd. Voor personen die in de gewestelijke noodopvang terechtkwamen, is de termijn van 28 dagen afgelopen. Gedaan met opvang. En ze kunnen nergens anders terecht. Fedasil voorziet geen opvang voor hen. Ze staan terug op straat.

Niet verwonderlijk dat de betrokkenen niet naar de noodopvang willen. Want waar moeten ze na die termijn naartoe?

Kom over twee maanden terug

Alleen opvang in een definitief centrum van Fedasil biedt perspectief. 

Wie opgevangen wordt door Fedasil krijgt na een bepaalde termijn een oranje kaart, waarmee je kunt gaan werken en een inkomen verwerft. Zonder officiële registratie is daar geen sprake van. 

Deze asielzoekers willen heus niet profiteren. Ze willen werken en een leven opbouwen.

Registreren bij Fedasil is dus de eerste stap. Maar ook dat loopt niet op rolletjes.

Bij de eerste afspraak bij Fedasil worden vingerafdrukken genomen. Wat er daarna gebeurt, is onduidelijk. Hoe een dossier wordt behandeld, welke termijnen gelden… Een asielzoeker krijgt geen info.

Dit is wat iemand me vandaag zei: “Fedasil heeft mijn vingerafdruk. Maar voor de rest weet ik niet wat er gebeurt. Had ik geweten dat ik 4 maanden op straat zou moeten verblijven, dan was ik door gereisd naar een ander land. En dat kan nu niet meer.”

“Kom over twee maanden terug” is doorgaans de boodschap na de vingerafdrukken. Maar wat je in die twee maanden moet doen? Je eindigt op straat. En kom je dan na twee maanden terug, dan is er vaak een uitstel van twee maanden. 

Ik sprak met mensen die al 4 tot 6 maanden op straat leven. Sommigen verbleven ook al in de Paleizenstraat of de tentjes. Ze werden weggestuurd met de belofte dat ze in een centrum van Fedasil terecht konden. Maar niet dus.

Federale regering sluit migratie-akkoord

Zopas, op 8 maart, sloot de federale regering een migratie-akkoord. 

Er komt structureel extra opvang bij: 700 plaatsen via 600 containers die het Europese Asielagentschap ter beschikking stelt. Verder komt er een verbod om kinderen onder te brengen in gesloten centra.

Besluit

Het federaal akkoord is pas gesloten. Ik wacht de resultaten af. 

Maar één ding is zeker. Hoe we dit vraagstuk tot hiertoe hebben aangepakt is niet oké. We falen compleet. En vooral Brussel voelt de effecten.

Ik voel wantrouwen van vrijwilligers en asielzoekers. Hoe kan het ook anders als de Belgische staat haar eigen wetten niet eens naleeft?

Dit is een crisis. En die moet nu worden opgelost. Dat punt blijf ik maken.

We zijn een welvarend land. We mogen de asielzoekers niet in de steek laten.

Bruzz publiceerde een artikel (NL)

Noot: eind maart 2023 is het kraakpand in de AlbertII-laan weer ontruimd. De bewoners zijn overgebracht naar tijdelijke noodopvang, met de belofte dat Fedasil voor opvang op langere termijn zal zorgen.